mahallede ilk ben almıştım bu tabancalardan. o zamanlar statü göstergesi bir nevi kendisi. 8.sınıftayım.
efendim cahil cühela biri olduğumdan gözümün ortasına yemeyi basardım bir adet nadide boncuğu.
arkadaşın bir bakayım diye istemesi ile şarjörü çıkartıp verdim. tabi pintilik yapıyorum boncuk harcamasın diye ama namludaki boncuğu unutuyorum, daha doğrusu bilmiyorum ki orada boncuk oldugunu.
o da sıkim mi lan sıkim mi diye triplere giriyor mal ve tetiği çekmesi le ben 1 metre mesafeden suratıma gelen boncuğu görüyorum. hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önunden geçmiyor ama geçse geçer yani, o kadar uzun bir süre gibi geliyor. zbank diye göze boncugu yiyen ben direk eve koşuyorum. beni gören annem de soru sormadan hastaneye götürüyor. sonradan öğrendim ki gözbebeğim yerinden kaymış resmen. acil müdahalenin de verdiği şans ile kurtarıyoruz bizim gözü. *
tehlikeli oyuncak vesselam.
