üşüdüm bu gece, tıpkı yokluğundaki gibi. hani ayaklarım fırındı ya geldiğin günden gidene kadar, yalandı. o, seni ilk gördüğüm andan beri duyduğum heyecanla hızlanan kan akışımın vücuduma verdiği geçici bir ateşti. o, üşütmemek gibi, seni her konuda görmek istediğim mutlu anın sadece bir parçasıydı. ayaklarım, bacaklarım, ellerim buz sevgilim. bir kadeh içki bile ateş düşüremedi sensizliği yaşayan bedenime bu gece. sadece gözlerimden süzülen yaşlar ılık ılık sızıverdi yanaklarımdan. galiba ayaza çalan loş odamda ısıya ait tek şey de bu. üşüyorum birtanem ama şikayetim bu değil sen de biliyorsun. hani her gidişinde sövdüğüm, ayrılığın ilk anında sarı, sonra sonra can bulan, yeşeren bitki örtüsünü ikiye bölen şehirler arası asfalt yollar var ya, benim şikayetim yine ona. yine ayırdı, sağı soldan, kuzeyi güneyden ve seni benden. gidiyorsun sevgilim ve ben sen gittikçe daha da üşüyorum.
