insanlara arkası* dönük durmanın hoş bir şey olmadığını bilerek yetişen yurdum insanı için; sırtını asansöre yaslayarak, derli toplu bir şekilde kata gelinmesini beklemektir.
ortada kalan herkesin baktığı arkadaş ise medeniyetimizin çözümleyemediği bir problemdir. Kendisi* kat aralarındaki ayakkabı izlerine, kalem izlerine, göt ya da piç gibi kısa sürede yazılabilecek küfürlere bakarken arkasındaki kitle ense traşını izler, kulağının arkasında ensesine doğru olan bölgedeki sivilcelere bakar, o kısa süreli yolculukta tipinden hangi işi yaptığını bile çıkartır.
Daha kibar arkadaşlar tavandaki lambaya bakarak, ufak ve yalandan öksürüklerle zamanı geçirmeye çalışır.
