bırak çocukluğu, 3 sene öncesini özlemek.
hayat kavgasına düşmüş, ekmeği aslanın kıçından kazanmaya çalışan bünyelerdeki iç gıcıklayıcı özlem duygusu.
keşke üniversite son sınıftayken sabahın köründe kalkıp vizeye finale çalıştığım yıllarda küfür etmeseydim. keşke tez yazdığım her an, mezun olduktan sonraki işsizliği gözümün önüne getirseydim. keşke 4 yıl okuyup da elalemin hıyarlarına hizmet vermek zorunda kaldığım anlara üzülmek yerine, bisikletten düştüğüm için dizlerimin yarasına sevinsem.
sabahın köründe işe gitmek yerine, sokağa çıkıp oyun oynasam, akşama kadar çamur içinde kalsam keşke.
lan! 90'lardaki çocuk nereye kayboldun? öldürdüler değil mi seni de bizim gibi? yoksa sen ben misin? ya da ben sen miyim? biz kimiz? biz çocukluğunu özleyen binlerce eşşek kadar olmuş onlarız.
zamanı geri almayı başarabilen beri gelsin...
