lise yıllarında, üç sene boyunca doğru dürüst bir tek kelime edemeden birine aşık olmuştum.ev telefonunu bi şekilde bulup devamlı arar sesini dinlerdim tabi o zamanlar görüntülü telefon kavramı olmadıgı için gizlenmeden direk evimden çevirip numarasını, '' alo alo kimsiniz'' sesini dinlerdim.çok ta sabırlıydı her seferinde telefonu açar zerre sinirlenmeden alo derdi.yani alo demesi bi anlam ifade etmiyordu ama alo diyen benim aşık oldugum adamdı.kullandıgı silgiyi ve okulda çıkardıkları dergiyi hala saklıyorum.ismi tebeşirdi.bi de o gün ki harçlıgımı verip almıştım pahalıydı meret.aradan yıllar geçti bir kere otobüste iken gördüm durdurup indim ama o çoktan gitmişti.geçenlerde aradım ve on sene sonra telefonda konuştum onunla.bir kızı olacakmış hatta doğumuna gün sayıyorlarmış.dedim adını .. koyar mısın aslında ben demedim yanımdaki arkadaşıma söylettim.o kadar elim ayagım titriyordu ki.o kadar yıl sonra bile böyle saf ve böyle temiz bir aşkı hatırlamak bile güzeldi.aşk ta denemez şu günümüz aşk ı memnularını sayarsak.umarım adını .. koyar ve umarım bir ömür mutlu olur. *
