o kadar güzel biriydi ki sözlük anlatamam. arkadaslarla gittiğimiz bir partide dikkatimi çekmişti. ev arkadasımın bir arkadası olmasına rağmen ilk defa görmüştüm. ağırlığımdan ödün vermedim hiç ayıp etmeyeyim diye. işin garibi o gece bizde kalacaklardı, ilk günden açılmak olmaz diye ağırdan aldım iki hafta boyunca irtibatı sürdürüp teklif ettim. hemde iki hafta önce bir kıza şu şekilde teklif edeceksin deseler, bana hadi lan ordan dedirtecek bi organizasyon ile yaptım bu işi. çiçek böcek olayına bile girdim, yetmedi mumlar yaktırdım teklif ederken. en romantik şarkılaran çaldırdım arka fonda. bunların hepsi beklemediği bi anda benim hiç görmediğim, girmediğim odasında olmuştu. kabul etmişti... o kadar sevinmiştim ki o anda, tarif edilecek gibi bir sevinç değildi bu. ama ilk buluşmamızda garip bir hisse kapıldım. sanki onun haricinde ki tüm kızlara ihanet etmişim gibi hissediyordum. eğlencesine ya da laf olsun diye söylediğim birşey değil bu, ciddi ciddi suçluluk duygusu yaşıyordum. neyse ki ayrıldı çok uzun sürdürmeden ilişkiyi, hatta çok fazla birşey paylaşmadan. suçluluğun yerini özür dilemiş bir çocuğun mahcubiyeti aldı şimdi içimde.
