Bir telefon şakasıyla başlayan bir ilişkiydi bizimkisi
Her zaman komik olmuştu bunu anlatışımız
Her anlatışımızda gülmekten yerlere yatar
Asıl olacakların farkında olmadan yaşardık aşkı
Aşk mı ? gülüp geçerdik hafifdi yaşadıklarımızdan
Sevgi mi ? hiç değil dünyada yoktu böylesi
Kader mi ? inanmazdım inanamıyorumda
Neydi acaba ? cevabını bulamadım
Bulunmazların , bilinmezlerin arasında
Yaşanılanın anlamını bilmeden yaşamak
Sonrasında da elinin tersiyle itmekti.
Degilmidir insanoglunun dogası
Doymayışı en iyiye bile
Farkında olmadan elindekini kaybetmeye
Alışmamış mıydı ? sanki kaçıp gidenin ardından bakmaya
Nedir ki bu ? kader değildi pel tabii
Adı ; imkansızları yaşamaktı bilirdim de sesimi çıkarmazdım
Hep susardım beklediğim gün gelinceye kadar
Gelince de eli mahkum ayrılığa boyun bükerdim
Anlayacağınız onu bile layıkıyla yapamazdım
Dünya gibi her an olduğum noktadan güneşi görünce şımaran
Sonrasında da yasa boğulan
Güneşle her defasında karşılaşan
O na anlatmak istediklerini anlatamadan
Tekrardan karanlığa bogulan
O nu görünce tekrardan dili tutulan
içindekilerle birlikte tekrardan yalnız kalan
Geçtiği her yerden bir daha geçen
Ama asla istediği zamanı yakalayamayan
Ya da zamanında orada olamayan
işte bizimki de öyleydi
Ya ben geç kalmıştım aşkı yaşamaya
Ya da sen çoktan geçmiştin aşktan
Aynı kapıya çıkan sohbetlerden
Açmayan güneşten , zamansız yağan yagmurdan
Sus pus oturan iki sevgiliden vs... vs....
Her neydi bizi ayıran hala çözemedim ...
