-siz bunu nasıl içiyorsunuz ya öfff ben bunu nasıl içimişim onca zaman? diye kendimize gururla soru sorarken, sigara içenleri abicim git sen uzakta iç rahatsız oluyorum artık inanır mısınız... sözütle uzaklaştırırken kokusundan bile uzak kalmamızın daha uygun olacağını anladığımız dönem olan 1. yıl krizi
ışıklar yanar... insanlar odaya dolar, hiç bir şey yok... ne bir yanan sigara, nede duman, neden yanan bir yatak.
-ya ben şey içiyordum,
-ne ???
-yatağa düşmüş yatak yanıyordu (pff anlatamazsınız ki)
-!??
-rüyaymış sanırım, iyi geceler
sonraki gece, sonraki gece , daha sonraki gece bu yangın halleri artar...
Evin büyükler toplanır ve karar verir... Kendine de bizede eziyet etme evlat, sen sigaranı canın çektikçe azar azar iç, komaya girmene gerek yok. bizde hasret olduğumuz gece uykularına dönelim olur mu ?
4. yıl krizi çevremdekilerin ricasıyla bilinç altımın kahpeliği sonucunda sigarayla olan savaşım bitmişti. Mağlup olmuştum.
Diyeceğim şu ki,
Sigarayı bırakmaya beyinsel ve ruhsal olarak hazır olmadan sigarayı bırakanlar muhakkak yeniden başlarlar.