köklerinde; yalnız, karamsar, zamansız ve çaresiz olmaktan başka elinden hiç bir şey gelmeyen bir insan, aldatmanın müdavimi olmaktan da kurtulamaz sanki... yıllarca emek verilmiş, kusursuzca sevilmiş, küçük kalbinde ona kocaman yer açılmış, sadece o ve onun gözleri düşünülmüş hayatın en güzel sürprizini yapacakken tam da sessiz sedasız çekip gitmiş tıpkı terk edilmiş bir kentte esen rüzgar gibi...
kızlar da aldatsa, erkekler de aldatsa tahminimce yaşanan acı eşittir... aldatılan var sonuçta, "hiç" yerine konulmak duygusu çok fecidir...
