hep bir yılbaşı özlemi çekmiş şirin çocuktur. her yıl sonu aileleri ile birlikte toplanıp şarkılar söyleyen, eğlenen, tombala oynayan, hindi yiyen arkadaşlarını görüp özenir. ''anne bizde kutlayalım yeni yılı'' der ve muhtemelen yeni yıla dayak yiyerek girer. böyle çocuklar görünce gerçekten içim dışıma vurgu yapıyor azizim. bu nasıl bir annedir, bu nasıl bir babadır ki çocuğuna ufacık bir pasta almaz, ona ışıklı küçücük bir çam ağacını çok görür? ''yılbaşını kutlamam ben! hep gavur icadı bunlar'' demekle elinize ne geçiyor ki cimri ve bencil ebeveynler?
