gözümde yoktun cisimsizdin, ne beni sevindiren o sesinden ne de içimi ısıtan ılık nefesinden haberdar değildim; her gece yalnız yatıp her sabah yalnız kalkmak öylesine aşındırmıştı ki bedenimi sanki kırbaçlanan habeşli kölelerden farksızdım; yağmurdan delicesine kaçar saçaklar altında sigara yakardım, kedilere anlamsızca bakar uğursuzluk getirdiklerine inanırdım, otobüs duraklarında beklerken başımı öne eğip sigara izmaritlerinin silinmiş yazılarını okumaya çalışırdım, okadar üşürdüm ki sıcacık yatağımı kar basardı zatüreye tutulurdum, yaka cebimden çıkan 300 gram hüzündü...
yüreğimdeki boş salıncağı dolduran mutlu küçük bir çocuksun, elime uzanan elin masal dünyasından kopan pamuk prenses eli gibi sıcak; şimdilerde yağmurda pencereme düşen damlasın , sen en şiddetli baş ağrılarında başımı dayadığım yumuşacık yastıksın; öylesine sarıp sarmalıyorsun ki bütün düşlerimi saran nadide bir sarmaşıksın, vitaminsizliğe direnemeyen çatlak dudağımın bembeyaz merhemisin; perdenin altından bakarken yol kenarında duran banktan düşen kavak yapraklarının oluşturduğu tatlı bir kümesin, nakaratlarını söylemeye kıyamadığım şarkılarımsın, sen komşumuzun incir ağacından havalanıp yüreğime konan minicik bir serçesin, içime düşürdüğüm bir bardak demli çayım , kurduğum bütün cümlelerin ve okuduğum bütün kitapların tozunu alan pervanesin, buz gibi ellerime vuran sıcacık kalp atışlarım, donmaktan son anda kurtulan bakışlarım ve yaka cebimde duran 300 gram mutluluksun...
