hayatımın en güzel mısralarıydın,
bir an olsun sıkılmadan okuduğum...
bazı geceler efkar sebebimdin,
dibini görmeden uyuyamadığım...
seniz başlayan güne uyanmak istemeyen,
hayatından seni çıkarmayı intihara bir tutan,
senin için yapmadığı köpeklik kalmayan,
ve geceleri seninle aynı şehirde nefes almanın verdiği keyifle
rüyalarında bile seni görmeye çalışan bir adam yarattın...
daha sonra duymazdan geldin çığlıklarımı,
ne aşkım, ne sadaakatim, ne de köpekliğim,
tutamadım seni elimde.. beceremedim.
ama bi'şey başardım,
kalbimi öldürüp aklın yoluna koydum onu da...
