anlam veremiyorum
nasıl oldu
nasıl kaybettim kendimi
nede olsa
alışık olmadığım şeyler bunlar
rahatsız ediyor yavaş yavaş...
kaçmak için çabalıyorum
kaçmak için attığım her adım
daha çok yaklaştırıyor
büyüyor hayallerimde
uzaklaşamıyorum rüyalarımda
direnemiyorum bütün olanlara
düşüyorum
düşüyorum
düşüyorum
ta ki
bir el uzanıncaya kadar
hayallerimi siliyor
rüyalarımı süpürüyor
kendimi buluyorum varlığında
bir ışık gibi aydınlatıyor benliğimi
mutluluğu onda, onlarda buluyorum
hiçbir zaman gitmek istemiyorum...
sonra yine kendimle baş başa kalıyorum
ve ardından gelen ıssız karanlık
bir bakmışsın
yeniden kaybetmişim kendimi... *
