küçük bir kasabaya yerleşmişsinizdir. ne araba, ne hava kirliliği, ne de gürültünün olduğu bir kasabadır. gülümseyen suretinizle sessizliği dinler ve toprak yolda koşturan çocukları izlersiniz. yaşınız elverse onlarla birlikte oynamak...
bahçeli bir eviniz olmuştur. uzun süre boyunca hayalini kurduğunuz güzel bir ev... küçük ama sıcacık: sooba üstünde pişen kestanesi, sobanın önünde koyun koyuna uyuyan kedisiyle köpeği, dallardan içeri dolan kuş sesleriyle...
ilk geldiğinizde bahçe bakımsızdır, talan edilmiş gibi dağınıktır. kolları sıvayıp işe koyulursunuz, önce nasır ve yara pahasına toprağı adam eder, ardından en yakındaki çiçekçiden birkaç fidan alırsınız, toprağı sulayıp yumuşattıktan sonra fidanları diker ve her gün sulamaya devam edersiniz. hayal edersiniz, büyüyüp bir ağaç olacağını, kuşlara ev sahipliği yapacağını.
bahçeye fidan dikmek, geleceğe bir el uzatmaktır aynı zamanda. büyüyüp ağaç olacağı ve yorgun yolcuların gölgesinde uyuyacağı hayaliyle her gün su vermektir ona.
