ey aşk dediğim sevgili, ne güzel gözlerine kapatabilirim gözlerimi, ne ellerim ipek saçlarından uzak durabilir, bilirim ki sana dokunmadan dokundugum tüm çiçekler solar ellerim de, bilirim ki sana bakmadığım da güneş yine doğar ama ben hep karanlıklarda kalırım.
nefesin olmadan nefes alabilir miyim acaba, sen olmadan nefes alsam da bana faydası olur mu, verdiğim her nefes de yanı başımda değilsen tekrar nefes almak istermiyim ki.
senden önce dünya dediğim bu garip yerde yaşayabilirmiyim sensiz.
sesini duymadan dakikalar geçer mi bana, saatler, günler, haftalar, şu kısa hayatım sensiz geçermi yarim sorarım sana.
uzakta da olsak her gün aynı güneşe bakarak güne başlayacağız ve her gece aynı aya bakarak uykuya dalacağız sevdamıza sarılarak, resimlerimize sarılarak.
şunu bil ki aşkım sensizlik bu bedenin kaldıramayacağı ağır bir yük, ne bunu düşünmeye ne buna katlanmaya mecalim yok, ne olur bana destek ol, ne olur sevginle sar beni, aşkınla donat her an her yanımı, bırakmasın ne ellerin ellerimi ne bakışların gözlerimi.
unutma ki aşk hep bizimle olacak, ne zaman kavramı onu bitirebilir ne mesafeler.
bu aşk hep ilk günkü gibi ellerimizin titremesin de, sesimizin heyecanında olacak, aşk hep komik gülüşlerimiz, off larımız, hiii lerimiz de, aşk parmağında ki yüzükte, raftaki resmimde, aşk bizimle sevgilim ve sonsuza kadar bizimle olacak.
