yürüyorum başım dimdik
çıkışım bir kavganın içinden
ne yenen var ne yenilen
baharımı kucaklıyorum
ve benim
ne yaralı ne korkak
seviyorum yaşamayı yaşatmayı
yüreğimde büyütüyorum
bütün kavgaları
büyütüyorsun yüreğinde
minik minik eller
eller çiziyorum
ve tutsaklığı kırıp
yeniden kucaklıyorsun
o zaman bir sondur yaşamak
başlagıcı bir son
sonu bir başlangıç
gözler var hücrelerde
hep bir ağızdan
güneşi içiyorlar
kederden de değil
seviyor bu adamlar kadınlar
seviyoruz...
