deepa mehta filmi. final sahnesi, koparan filmin zirvesidir. tren giderken kadının chuyia'yı gönderme isteği bir tür koşar adım özgürlüğe ulaştırma hissi adeta. filmin bitiminde yazıyla geçen 2001'de de hindistan'daki 34 milyon dul kadının aynı sorunlardan yaka silkememiş olması onların yaşam alanlarının hiçe sayılması bir tokat gibi yüzümüze vuruluyor.ingiliz sömürgesi altında hindistan'ın sosyal durumu kadar filmin harika müzikleri gene aralıklarla geçen kritik diyaloglar filmi hayli başarılı ve özgün kılıyor. hintli yönetmen bir çok sahnede sert bir dil kullanıp vurdukça vuruyor...
chuyia küçücükken evlendirilmiş ve sonuç esaret. o çocuk halbuki. oyun oynayacak arkadaşlarıyla. o yaş itibariyle yapması gerekenleri yapacak. film bu hissi derin derin veriyor...
