evde yalnız oturuyorum. babamlar alışverişteler o sırada ve dışarda da bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek. hava biraz serin ama bir okadar da sıcak geliyor insana. camı pencereyi açtım ki evin içerisine o toprak kokusu dolsun, damlaların sesini taa içimde hissedeyim diye. yağmuru hissetmek için kolumu falan dışarı uzatıyorum nafile. ıslanmak istiyor bünye. akabinde babamlardan bir telefon geldi. " oğlum 15 dakika sonra evin önündeyiz, poşetler çok ağır yardıma inersin. "
telefonu kapatır kapatmaz aşağıya indim. üstümde sadece eşortman ve t-shirt vardı. 15 dakika yürüdüm durdum kendi kendime. ayakkabımı dersin, don mu dersin, cepteki telefon mu dersin, ıslanmayan tek bir noktam kalmadı. babam gelince ufak çaplı ağzıma s.çtı ama olsun. *
dediğimiz gibi kimi için ahmakça gelebilir ama benim için huzur alabileceğim nadir anlardandır. bu dediklerimi sadece benzeri tavırlar sergileyenler anlayabilir. *
