Hayatımdaki en uzun çarşamba günü "25 kasım 2009" olmalı ki.hiç bitmesin ki.
Bitse bile "hiç bitmemiş ki".
Ve bu "ki" ler çarşamba günü onun yanında zamanım daraldıkça artıcak.
Küçük bi çocuk gibi olucam bi vakit sonra.
istekler masumlaşıcak.gözler yere bakıcak.
Bir kere "sarılmak" istenicek ama olmıycak.
Dokunulmaz ki ona."Kıyamam ki".
Sonra uzaklara gidilir.Dua edilir geceleri.
Aylar geçer.Gelirim bu mevsim gibi kapına "kış mevsimi".
Ellerim kar beyazı olur cansızlıktan.
Sonra düzelir tekrar karşında.
çünkü "canım" karşımda.
yine gözler yere bakar.
karşımda durduğun her saniye sebepsiz gülümsemeler bende.
Artık sormazsın "niye güldün" diye? alışırsın.
Sonra gene kıyamam.
Sevmesini bilene bunlarda fazla elbet.
Her şeyin farkındayım.
Usulca uyunur ki şimdi.
