kim ne derse desin, kutuplaşma günden güne daha da keskinleşiyor.
çok basit bir şey var! ben artık şehit haberi okumak, görmek ya da bir yakınım daha yaşamasını izlemek istemiyorum.
bu sözlerimin niteliği nereden baktığınla alakalı! yani bakışına göre bir türkçü, bir kürtçü ya da light bir solcu olarak vasıflandırılabilirim.
sadece şu var: huzur istiyorum. bak beni dinle! hemen başlıyorsun karşı çıkmaya:
- benim 30000 şehidim var, bunlar boşa mı öldü?
ya da:
- ben yıllardır eziliyorum, dilimi konuşamıyorum, dağda benim de insanlarım öldü. bunu nasıl unutayım? diye.
kolay değil. hiç kimse için kolay değil üstelik. ama çözmek zorundayız, burası kesin.
ve sadece şunu anlamak zorundayız, bu tip tehditler, birbirini yoksaymalar, mevcut durumun korunması ve rant için direnmeler bizi daha da fena bir hale sürükler.
ortak acılarımız var. ne olursa olsun birlikte bir geleceği arzulayabilirsek, biz gerçekten de bir millet oluruz.
