bi kadın için oldukça uzun bi bekleme süresi. izin de yapmazsa 15 da dönecekmiş, izin yapıp da beni görürse dönmesi çok daha zor olurmuş, o yüzden yapmayacakmış falan filan. ama 15 ay bu ya. dile kolay. nasıl geçer ki.. sonra tabi dışarı çıkmayacaksın, arkadaşlarınla az görüşceksin, o asker ya sen de burada hapis hayatı yaşıyacaksın. hiç bişey için söz veremiyor insan, tamam seviyorum hatta aşığım ama 15 ay bu nasıl emin olabilirim her şeyden. uff düşündükçe içim kararıyor. bi de yarın öbür gün ayrılmak istesen kendini suçlu hissedeceksin. sanki onu yarı yolda bırakmış gibi basit kız gibi. halbuki öyle değil işte. hayat devam ediyor. misal demin bi arkadaşım dışarı çıkalım dedi, kalabalık bi grup tanımadığı erkekler de var, yok dedim ama, belki yarın tamam derim. böyle garip işte.
