'son model telefonlara verecek paranız var ancak müziğe gelince bir albüm alacak kadar paranız yok.' diye saçmalayan şarkıcıdır.
bir sanatçıyı öncelikle mutlu edecek şeyin, yaptığı şarkının dinlenmesi olduğunu düşünüyorum. aylin aslım ve bunun gibi birçok şarkıcı olaya sadece albüm satışlarından bakıyor. 'eğer değer veriyorsan, albümü al. albüm almıyorsan, nasıl değer veriyorsun!' diye düşünüyorlar ve insanların diğer gereksinimlere verdikleri parayla neden albüm almadıklarını yargılıyorlar.
albüm satışlarından dert yanmalarına rağmen yaptıkları işten bir şekilde para kazanıyorlar. kendilerini kaybederek, hemen ünlü moduna girip her ihtiyaçlarını en pahalısından alıyorlar.
biz albüm satın almadığımız zaman ve internetten indirdiğimiz zaman ne mi oluyor? bu tip şarkıcılar, maalesef ortalama lüks bir hayat sürmek zorunda kalıyor. ne kadar acı değil mi!
bir amatör grup elemanı olarak aylin aslım ve türevlerinin açgözlülüğüne anlam veremiyorum. sen eğer gerçekten bir iş yapıyorsan, bu sana bir şekilde geri döner. bunun en güzeli de, konserlerinde karşında gördüğün kitledir. sanatçı, albüm satışlarından değil, şarkılarını onunla beraber söyleyen hayranlarından tatmin olmalıdır.
not: ünlülerin, ihtiyaçlarını en pahalı olanlarla gidermeleri beni ilgilendirmiyor. ancak onları da, bizim hangi ihtiyaçlarımıza ne kadar para verdiğimiz ilgilendirmez.
