önü alınamaz bir saflaştırma arzusu sonucu ortaya çıkan, öncülüğünü yıllar yılı tdk'nın üstlendiği ve bana; pek de doğru gelmeyen bir fikirdir.
oysa,
zorlama ile türetilmiş sözcükler, ne denli dil kurallarına uygun olurlarsa olsunlar; o dili kullanan insanlar tarafından kimi zaman kabullenilmeye bilirler. diller de aynen insanlar gibi yaşar, gelişir ve birbirlerinden çeşitli şekillerde etkileşirler. sözcük dağarcığının geniş olmasının, kimlere ve ne tip zararı olabilir ki? üstüne-üstlük, insanların kendilerini daha iyi ifade edebilmelerine olanak sağlaması bakımından avantaj sağladığı halde...
dilbilim kuralları çerçevesinde türkçe köklerle türetilmiş kimi sözcükler; başarılı bir biçimde arapça kökenli olanların yerini almışken kimileri; her türlü seçenek değerlendirildiği halde, halk tarafından bir türlü benimsenmemiştir.
örneğin, en fazla 25 yıllık bir geçmişe sahip;
izlemek, benimsemek, özümsemek, yanıtlamak, konuşlandırmak, yerleşke, ataç, basın, basım, bilgisayar, nitelik, nicelik, sağduyu, sarkaç gibi sözcüklerin yabancı karşılıkları dahi kimilerince unutulmuşken,
arınç, itenek, duygudaş, düşündeş, yananlam, sözdizimsel, içselleştirmek, bütünlem, ısıdenetir, örüşümağı gibi sözcükler bir türlü benimsenememiştir.
