yüksek konuşan adam. yeni kitabı tam karşımda. sordum kara çiçeğe. aslında biraz ürkütüyor beni yine neler öğretecek diye. kitaplarını okudukça kendimi koyun gibi hissediyorum. ulan neler dönüyor haberimiz yok diyorum. son kitabı ufakça adamım öğrenci kardeşlerini düşünmüş belli, soğuk kış gününde parkasını sırtına çeken yiğitlerinin hemencecik kitabı cebine atabilsin, üşümesin elcağızları diye düşünmüş olsa gerek. düşünmemiş olsa bile yinede mutluyum. kahrengi bir kitap,açığından ama. üstünde bir sarmaşık, ucunda adını bilmediğim kırmızı bir çiçek. arka fonda, gölgede bir yüz. nihat genç evet ta kendisi saçları aslan yelesi gibi uzanmış omuzlarına, yazdığımın, çizdiğimin arkasındayım mesajı veriyor sanki.
o değilde düşündükçe hüzünlendiğim, annemden sonra emeklerine acıdığım tek insan. umutlu, hırslı biliyorum ama üzülüyorum yinede nedendir bilmem. kimi dönek diyor kimi boşver gitsin diyor kimi tanımıyor bile bense açıyorum aklımın çayırlarını koşturtuyorum onu. her yere basışı ayrı bir iz bırakıyor suyu çekilmiş beyinime. ya adam olurum okudukça, ya boşa gitmiş olur param.
şu var ki kimseye tavsiye etmiyorum. gidin okuyun on numaradır demiyorum. bir yerde gözün ilişecek bu adama, hırsından gözyaşı dökerken, sesi titrerken göreceksiniz bu adamı yoksa tanımamış olursun nihat genç 'i.
