hollywood filmi klişesi bu. Belki de değil, bilemiyorum. Ama olabilir yani, sakınca yok. çocuk, özellikle de cinsel konularda ebeveynlerini alır karşısına itirafını yapar. ebeveyn anlayışlı tabi "kızım/oğlum büyüdün artık sen bu tarz şeyler normal" filanlarla karışık genellikle mutlu bir tablo. cinsel bir itiraf zaten mümkün değil bizde. normal durumlar bile sıkıntılı. ben hayatımda bir kez denedim bunu, onu da tam yapamadım zaten.
5. sınıf. annem, babam akşam misafirliğe gidecekler. annem yemek yapmış sağolsun "gelince yersin" diyerek. tek istedikleri okuldan direkt eve gelmem, yemek yiyip uslu bir çocuk olmam. nasıl giderdim ki okuldan sonra eve? anne-baba yok. üzülürdüm çok. ayrıca kendime biraz vakit ayırmam da lazımdı yani.
dolayısıyla çıkışta erkanla beraber atari salonuna gittik. saatlerce oynadıktan sonra tavuk döner yiyip evlere dağıldık. eve geldiğimde, dışarıda yediğim anlaşılmasın diye bir miktar yemeği çöpe atıp, üzerini başka çöplerle kapatmaya çalışmıştım. yemeği çöpe atma olayı biraz tiksindirmişti beni kendimden ama.
ertesi sabah annem mutfaktan çöpleri alıp atarken suratı asıktı. sinirliydi ve ters cevaplar vermeye başlamıştı. "kesin gördü" dedim içimden. iyice rahatsız etti bu durum vicdanımı. hatta olayın babama intikal ettiği gözümün önüne geldi. en iyisi akşam gerçeği söylemekti. hatta eve geç geldiğimi, atariye gittiğimi bile söyleyecektim. nerdeyse 11 yaşıma gelmiştim. bu kadarcık delikanlılık da normaldi.
ben : anne, dün akşam ben yemek yemedim.
anne : gördüm, bari çöpe atmasaydın kedilere verseydik.
baba : ulan biz yemek bulamıyoduk, bu çöpe atıyo.
anne : aç açına nasıl uyudun olm?
ben : dışarda yedim..
tam bu noktada film biraz kopuyor. babam kedi eti yemiş olduğumdan bahsediyor, annem ateşim olup olmadığına bakıyordu. dönerin yanında kola içtiğimi söylediğimdeyse annem neredeyse fenalık geçirecekti. babam kumandayı duvara fırlatınca, "atari salonu itirafımı şimdi yapmasam da olur" dedim içimden. hatta hiç bir zaman.
ta ki erkan'ın babası bizi atari salonunda enseleyip salonun sahibi osman abiyle kavga edene öğrenmediler mevzuyu. osman abi iyi bir adamdı aslında. salonun ruhsat sorunu vardı. polisler girip çıkıyordu. osman abi para yediriyordu. sonra bir gün kepenkleri indirdi. bir daha hiç açmadı. osman abiye n'oldu bilmiyorum sonra. kahvede görmüştüm bir kere. selam vermedim.
