ben bunları yazıyorum ya sen okumuyorsun biliyorum. zerre umrunda değil hatta umrunda olmaması da benim değil sanırım.
fena halde acı çekiyorum. kıvranıyorum hatta.
elim karnımda. niye böyle acele, koşar adım aşık oldum?
ne diye bu acele? Gideceğini mi sezmiştim acaba?
kendimden pek emin değilim, üzgünüm.
başkası mı var? olmasın lütfen, yalnız kalmaya ihtiyacım var derken yalan söylememiş ol bana.
yalnız kal, defet beni başından ama kandırmamış ol.
özledim yahu.
öyle gösterişli kelimelere gerek olmadan özledim işte.
mecalim yok.
bazen karnıma atılan bir tekmesin.
durup dururken geliyorsun aklıma çok özlüyorum sanki seni görene kadar geçmeyecek bir acıyla doluyor her hücrem. bağımlının kriz anı o lanet olası geçmeyecen bir kaç saniye.
safi acısın artık. neşem tükendi, ben tükendim, öfkem çoğaldı ama kusmalı yakın zamanda.
özledim ama neden böyle koşar adım oldu bilmiyorum ama anlam verecek anlam arayacak mecal kalmadı.
kusmalı her şeyi yakın zamanda.
yüzün uzakta.
mecalim yok.
başkası olduğunu biliyorum ama buna alınmaya üzülmeye mecalim yok.
seninle ilgili her şeyi yanlış yaptım.
çok pişmanım.
kendim olamadım.
dünyana dahil olamadım.
seni göremeyecek olmak..
aklımı kaçırma sınırına geliyorum bazen.
kanım akacaksa yanında akmalı o beyazlığına öykündüğüm tenine damlamalıydı.
başkası olmasın lütfen beni kandırmamış ol.
bütün farklılıklarına vurulduğum bana kendi yumruğunu savurmamış olsun.
kelimeler var aklımda.
söyleyemediklerim çok fazla hepsi dilimin ucunda.
sahi hiç dönmeyecek misin geri?
