Öldürmek. Hiçbir zaman kolay değildir. Hele ki insan, bir başka insanı öldürmeyi düşünüyorsa önce kendine kıyar. Kendinden, mutluluğundan, umudundan, düşüncesinden, hayallerinden vazgeçer. Kendi mutsuzluğu pahasına karşısındakini yok etmeyi de göze alır. Yoo bu bir bencillik değil, sadece kendini de öldürecek kadar her şeyden vazgeçiştir.
Bir insanı çok sevebilirsiniz. Hatta kendinizden daha değerli de görebilirsiniz. işbu noktada her hareketini değerlendirir, her sözünü verdiğiniz değer ile orantılamaya çalışırsınız. Sanki değeri veren siz, karşılığında aynı oranda sevgi ve değer almak zorundasınız. Her hesap, bozgun ruh haline dönüşüverir. Ve onu öldürmek istersiniz. Bu istek ortaya çıktığında, ivedi olmak, kendinize daha az zarar vermenizi sağlar, benden söylemesi. Eğer kararı uzatırsınız, kendinize daha çok işkence edersiniz. Çünkü her geçen gün, onu öldürmeyi/yok etmeyi planladığınız süreçte, umudunuzu yitirirsiniz.
Önce kendinizi öldürün, birini öldürmek istediğinizde. Acele edin. Acı insanları büyütmüyor, Ve fakat başka insanları öldürmenizi hızlandırıyor. Acele edin, kararınızı verdiğinizde kendinize acımayın, ondan önce. Güçsüz hissedersiniz kendinizi, ne onu öldürebileceksiniz ne de kendinize yaptığınız işkencenin sonu gelecek.
