kişinin kendi egosunu ve kendi ruhunu; dışardan kendi gözleriyle görmek istemesidir.
marcel proust tan gelsin,burda usta dururken bana bok yemek düşer.
--spoiler--
Sevdiğimiz zaman, aşk o kadar büyüktür ki bir bütün olarak içimize sığmaz; sevdiğimiz insana doğru yayılır. Onda kendisini durduran, başlangıç noktasına geri dönmeye zorlayan bir yüzey bulur. işte karşımızdakinin hisleri dediğimiz şey, kendi sevgimizin çarpıp geri dönüşüdür; bizi gidişten daha fazla etkilemesinin, büyülemesinin sebebiyse, kendimizden çıktığını fark etmeyişimizdir.
--spoiler--
