acaba? diye doğru olanla değil gerçek olanla yüzleşerek sıra banada geleçek birgün düşüncesinin sardığı o ana kadar hiç ölümü tatmıycak mantığı ile her anı sonuçunu bilmeden yaşamanın ne kadar vasat olduğunu anlarsın,aklına bir nefes alıp vermek gelir ne kadar basit bir olay değil mi,ama sonuncu nefesi verirken önemi o an ki şakınlıkla aklına gelirmi insanın bilemem kendim içinde,ama her mezarlığın *her nefs birgün ölümü tataçaktır yazısı insanı kaçınılmaz korku veya boşlukla rahatlataçağını düşünmüşümdür,insann doğum tarihinden öncesini hatırlamadığı ve şu andan birsaniye sonrasını hatırlamak değil bilmek veya hayalle doldurmak imkanı sade şansına kaldığını bilmesi bile farkındalığına yeter.
anın değeri yaşama verdiğin değerdir,yaşanan yaşanmıştır zaten şu andan itibaren her anında yaşamak yaşarken hiçbir hatanın şüphesini barındırmıycak zamanlara sade yaşamda kendini mutlu hissettirecek doğrulara yeri ve zamanı geldin mi gerçeklere alıştırmanın yaşamın değerini anlamanın vaktidir.
