hangi şiirimde güneş açtı ki bu şiirimde güneş açsın,
kulağıma hoş gelmeyecek konular açılmadan kapansın,
sen ki bu zevkli dünya hep dönecek sanansın,
yıldızların sevgilisi karanlıkken aydınlık ne yapsın...
çekiç,çivi ve tahtadan oluşurken tabut,
içine insan girdi mi gözlerde oluşur karabulut,
toprağa düşerken gözyaşın,tabuttan çıkarırlar cansız vücut,
toprak yavaş yavaş naaşı yutarken hani nerde son bir umut...
işte bitti bir ömür zengin de yerin altında fakir de,
başlasın yeni hayatlar,sonunun ölüm olduğunu bile bile,
ölüme çare bulamazken lokman hekim bile,
zevkin sonu yoktur ki çabaların nafile...
hezaran şiirlerinde ölümü işleyerek ölecekse,
yanan herbir mum eğer bir zaman sönecekse,
her başlangıcın sonu olduğu bir gerçekse,
boya hadi sen de resmini ölüm gerçeğine...
