önce köşeleri ayırırsın kolay bulunur onlar. çerçeveyi tamamlarsın. renklerine ayırırsın onları sonra. sabırla birleştirirsin tek tek. bazen yorulursun ama sabredersin. görmek istersin çünkü o bütünü, hayatının en güzel köşesine asmak. ama nasıl olursa bi parça eksik olur bazen, kaybolur gider dağınık odanın karmaşasında. ararsın, bakınırsın, bütün o renkli parçalarda sabrın vardır tek tek. heyecanın. ama şöyle bir gerçek de vardır ki kimse tek bir parçası bile eksik olan puzzle asmak istemez duvarına. öylece bırakırsın o yüzden aramayı da, birleştirmeyi de. eksik bi puzzledansa boş bir duvar daha makul gelir çünkü simetri hastalığına.
