niğde... kalbimdeki kapanmaz yaranın mekanı...söyle niğde, geliyor mu hala saat kulesinin önüne? mecburiyet caddesindeki pastanede buluşuyor mu yeni kız arkadaşıyla da, bakışı değiyor mu bastığım yerlere hala, gülüşü dolduruyor mu soluduğu havayı...bunları boşver de; masmavi gözleri suluyor mu çorak toprağını gittiğimin yasıyla 10 sene geçmiş olsa da...
terketmek zorunda kaldığım şehir, suç senin değildi.
