insan evladı her şeye alışıyor denir. doğrudur. kişinin aşkı bulamayacağını farketmesi ile hayata yeni bir yol daha eklemesi aynı ana denk gelir. gerçi yeni yola çukurdan hatta kuyudan falan çıkıp giriyorsun, hırpalanıyorsun ama sonuçta bir şekilde kendi derdine derman oluyorsun.
ne yani aşk yok mu deme şimdi. orası ayrı mevzu. aşk gelip dayanana kadar yalnızlık ve kahpe kader* arasında mekik dokuyorsun. belki biraz kalp kırıntıları, belki biraz anılara dair umut/pişmanlık. yorucu, eğlenceli değil.
