yollar kısalır, zaman durur. rüzgar sonbaharın yapraklarına vurur ve yapraklar kucaklaşır yağmur damlalarıyla. sevgiliye kavuşmaktır o anın adı. geçmişin yorgunluğu, geleceğin ümidi birikmiştir omuzlarda. hiç beklenmeyen bir anda beliriverir karşında gülen bir yüzle. neşeyle, heyecanla evin yolu tutulur. hiç bitmeyen sohbet, geceyi kör eder.
sabah olmaktayken aydınlık vurur camdan içeri, göz takılır yastığın yarısına. eller kenetlenmiştir ama o uyuyordur yanıbaşında. uyurken bile bir tebessüm yakıştırmıştır dudanlarına. bir öpücük konar, kalp huzurla dolar. doya doya seyredilir sevgili uyanana dek. kahvaltı sofrasına oturulduğunda gülen bakışlar çarpar birbirine. yemek yemeye mecal yoktur, midede uçuşan klişe kelebekleri yüzünden.
el ele oturup rüzgarı dinlerken, aniden geliveren öpücük soyutlayıverir dünyadan bütün benliği. işte o an, dünyanın en mutlu insanı olunan anların özetidir.
