Bir insana aşıkken ayrılmak en zoru olsa gerek. Kendimden biliyorum aşık olduğum kadından ayrılmam ve acısını atlatmam 9 ay sürdü. Ne metodlar denettirir adama bu durum. Her aklına geldiğinde(akıldan çıkmıyor o da ayrı bir dava) başka şeyler düşünmek gerektirir adama. Şarkı dinleyemez sokağa çıkamaz olursun. Her kızda onun yüzünü ararsın. Saçları bir de siyah, fönlü, rüzgarda dalgalanıyorsa; ki en koyanı da odur..
bir süre geçer (21 gün) artık onsuzluğa yavaş yavaş alışmaya başlarsın. Evet alışırsın ama unutamazsın. Teni evet teni; alışmışssındır, bir kokusu vardır sevgilinin, giderken üzerine bırakmıştır. Onu unutmak unutmaya çalışmak hiç olmazsa alışmayı denemek en zorudur.. Sonra Telefona bakarsın ne bir mesaj atar ne bir çağrı. Zilin seviyesi hep en yüksektedir titreşimide açıktır oysaki ama yok titremez, çalmaz.
Var olan tüm kilolar kaybedilir, üzüntüden ne düşüneceğini ne yapacağını bilemezsin, yaptığın hiç bir işe kanalize olamazsın. türlü yollar denersin passiflora denersin. Aspartam, kafein... gibi unutkanlık yapıcı maddeler almaya başlarsın. Gece gündüzü kovalar dua edersin tanrına acaba bu sabah mı döner dersin ama yok gelmez. Uykusuzluktan yorgun düşen bünye sabah 07:00 - 08:00 gibi bir saatte yatağa pike yaparak düşer. Bu sefer rüyalarına girer. Yaşadığın, geçirdiğin o güzel vakitleri görürsün. Fırtına çok sert esiyor artık durulmasını içinde ki yanan kor alevlerin sönmesini istiyorsundur. Bir zaman gelir; çekilen acılardan sonra yenilenmeye başlarsın. Kişisel gelişim kitaplarına vurursun kendini, söz verirsin kendine. Artık 'körü körüne ne seveceğim ne de bağlanacağım' dersin. Yeni doğan bir karaca misali ayaklarının üzerinde önce yalpalayarak sonra dimdik durursun hayata karşı. Ödemişssindir hayatın zekatını, aşkın acısıyla.
... ve en güzelide dostlar; artık büyümüş, olgunlaşmış olmanızdır...
