bir terör örgütünü, devletin muhattabı olarak görmeyen eski asker, yeni siyasetçidir. türkiye'nin öncelikli sorunu "terör ile mücadele" olmak zorundadır. aksi takdirde "terörün hüküm sürdüğü" yerde demokrasi olmayacağı da aşikardır.
bir zamanlar toplama kamplarından kalma bir senaryo var aklımda. esirlere imkân olmasına rağmen karınlarını doyuracak yemek verilmez. nedeni de basittir: karnı aç olan insan öncelikle açlığını düşünecek ve dolayısı ile isyan girişimlerinde bulunmayacaktır(istisnai irade sahipleri çıkacak olsa da çokluk sağlanamayacaktır böyle bir durumda).
gelelim terörizm ve demokrasi arasındaki benzer ilişkiye. terör baskısı(baskıyı burada bütün alt anlamları ile ele alıyoruz) altındaki bir halk demokrasi ile ilgili nasıl bir beklenti içerisine girebilecektir?
öncelikle terörü bitirmek, terör örgütü ile mücadeleyi sonlandırmak ve böyle bir ihtimalin tekrarını mümkünsüz kılmak gerekmektedir. işte osman pamukoğlu'na karşı halkta oluşmuş olumlu yargının temelinde de bu vardır. kendisinin nasyonel sosyalizmi getireceği öngörüsü de muhtemel ki "tu kaka" ilan etme çabasıdır bu adamı.
üslup zaafiyetleri var mıdır? sonuna kadar evet.
askeriye geçmişinin etkisi gözlemlenmekte midir? sonuna kadar evet.
ama ters açı yaptığımızda bana "konuşacak" adam değil, düşünecek ve düşüncelerini fiiliyata dökebilecek devlet başkanı gerekmektedir. yoksa ki boş vaadler, seçmene samimiyetsiz "ben sizdenim" mesajı vermeler aşina olduklarımızdandır.
