ah be canım, keşke sandığın gibi bihaber olsam senden.
ah canım, keşke ne yaptığını, kimlerle olduğunu bilmesem.
bilmesem ki inanabilsem sana.
inansam ki bir şans daha vermeyi düşünebilsem.
keşke güzel zamanlarımız gelse aklıma seni düşündüğümde.
keşke kavgalarımız, zorlamalarımız, ite kaka sürdürmeye çalışmalarımız hoş gelse.
keşke inanabilsem düzeleceğine.
keşke bir şeyleri anlayabileceğine inanabilsem.
keşke hatalardan ders alınabileceğine inansam daha doğrusu.
sana inansam.
"alt tarafı" diye küçümsediğin şeyler benim için de küçük olsa mesela.
küçük olsa gözümde, sana dert gelmeyen her şey.
olabileceğine inansam keşke.
dedim ya, sana inansam.
o kadar yalan geliyor ki şimdi bana, önceden vicdanımı sızım sızım sızlatan şeyler.
nasıl gelmesin, sen beni özlediğini bile, beni suçlamadan söylemedin ki.
ayrıldık, bitti, yabancı sayılmayız ama hiç bir şeyim değilsin artık, bu müdahale neden hala hayatıma?
yoksa bizi bitirenin bu olduğunu göremedi mi güzel gözlerin?
ah be canım, yazık oldu.
atlatamam sanmıştım, gidersen ölürüm sanmıştım.
hiç aklıma gelmezdi bizi bekleyen sonun bu olacağı.
ne kadar çok zaman geçti, bak. "yaşayamam" dememeli insan demek ki, yaşıyoruz ikimiz de.
senin keyfin yerinde, benim öyle.
bir de çoktan bitmiş acını gözüme soka soka yaşamasan...
