"Yıl: 1997.. Dönemin Cumhurbaşkanı Demirel'le Türkmenistan'dayız. Seyahatte Zülfü Livaneli de var.. Akşam Fatih Çekirge, ben ve Zülfü Livaneli çarşı pazar gezmeye ve ardından yemeğe gittik.. Zülfü Bey orada şöyle bir söz etti: "Yahu Cumhuriyet Gazetesi'nden Doğan Akın uçakta beni gördü ama bana saygı göstermedi. Beni görünce ayağa fırlamayan biri Cumhuriyet Gazetesinde nasıl çalıştırılır.." Bu sözler üzerine biz dik ve doğrucuyuz ya, hemen Doğan Akın'ı savunmaya geçtik ve yüzüne karşı Zülfü'yü eleştirdik. Dahası o gün Livaneli hakkında hükmümüzü de verdik. Hemşehrim olan ve babası ile kardeşi millilikleri ile bilinen Zülfü Livaneli sadece kompleksli değil aynı zamanda narsistti. Evet Zülfü Livaneliye bazı şeyleri hiç mi hiç yakıştıramıyorum. Tevazu nedir bilmez, ilkesi ve tanımlanabilir bir fikir çizgisi yok. Popüler ne varsa kapağı oraya atıyor. Fikir ve ideoloji onun için statü aracı. Gün gelir Baykal'a karşı olduğu ve kendini solu toparlayacak adam diye gördüğü için Kürtçü bile olur ki bugünlerde o rollerdedir. Oysa hatırlayın revaçta iken bir ara ulusalcı takılmıştı. Tam bir konjonktür erbabı. Kısacası Can Dündar'ın bir başka versiyonu..."
