akşam kahvem gece kahvesine döndü yine. buz gibi... sert...
sigaralarım 8 tane olmuş içeli buraya oturduğumdan beri; tabi küllüğü
değiştirmediysem eğer.
bizi merak ediyorsan ki etmiyorsundur, iyiyiz hayatımızı katleden pislik.
seni ben de; senin bizi merak ettiğin kadar merak ediyorum artık yavaş yavaş biliyor musun?
hayatın merkezine yanlış kişiyi koyduysan eğer, bunu başka şeylerle doldurmak oldukça uzun süre alıyormuş, yaşattığın için bu tecrübeyi sağol.
sen bana yalnız benim iyi bir insan olmamam gerektiğini, iyi insanlarla da karşılaşmanın önemli olduğunu öğrettin.
sen bana karşımdakini, kendim gibi bilmemem gerektiğini öğrettin.
sen bana kendini sevmeyen bir erkeğin, sevdiği kadını da acılara boğup; zeytinyağı gibi nasıl çıkıverirmiş üste onu öğrettin.
sen bana aldatılmanın dayanılmaz ağırlığını öğrettin.
buna yine de nasıl dayanılabilindiğini öğrendim. ama ben öğrendim.
sen bana şerefsiz, haysiyetsiz bir erkek, hala bu kalpten nasıl olur da gitmez,; ama nasıl boşanılır tek celsede onu da öğrettin.
nankörlüğün dayanılmaz hafifliğiyle her gece nasıl uyur bir erkek, nasıl uyanır ve nefes alır onu da öğrettin.
ama inan bu sözlüğe ilk yazılarımı yazarken delirecek gibi hisseden ben, şimdi hala zaman zaman içim sıkıntı dolu; fakat gururlu ve başı dik yaşıyorum.
en iyi kararmış senin gibi kangrenli bir kolu kesip atmak. kalbim hala senle. zaten bıraktım onu. gelmek istemiyor benle, anladım artık. acıları da sana bıraktım, aşkımı da.
aşk her şey demek değilmiş, nasıl olsa bunu da öğrettin.
onun için kalbim senle kalmış sorun yok.
beynim benle ve kalbimi kullanmana izin vermiyor ya artık bu bana yeter.
