tv ile değil de acayip mehmet ali birand ile konuştuğumu farkettim son zamanlarda. işte eve gelip karnımı falan doyurduktan sonra böyle hafif hafif hulyalara dalerken kanal d ana haberi açıp, geviş getirmek için kanepe uzanmamla adamın iç gıdıklayıcı hafiften kafa ütüleyici sesine kendimce cevaplar vermeye başladım. o değil de evde başka birileri varsa ciddi korkmaya başladılar.
misal dün işte türk polisi de bu işi böle halletti diyecek kekemeye başladı. mehmetim birandım doğru söle poolisss polliisss de bakem derken kendimi buldum. soğuk suyla yüzümü yıkadım. kahvemi falan alıp devam ettim izlemeye. adamın ağzından her kelime çıkaraşını büyüteç gözlerimle dikizlerken sürekli mehmetim birandım o öle denmez, hani türkçe ye saygı? bir de anchorman falan olmuşsun ama adam olamamışsın sözleriyle sıralarken buluyorum kendimi.
neticede şok aletiylen entry canlandırıp onay kuyruğu beklememek adına tanım : tv ile konuşan insan modeli en has duyguların adamıdır.ehe.
