leblebi tozu yerken boğulma tehlikeleri yaşamak. sulugözle zaten hep sulu olan gözlerimin daha da dolması. yanına kırmızı renk şekerleme konarak plastik poşette satılan plastik vampir dişleri. dişlere yapışmasını umursamayarak günde 5-10 tane yumiyum yemek. en özlediğim ise, dışarıda oyun oynamak için aileden izin alamama sonucu dışarda oynayan kuzenleri ayartmak, onlar giriş kattaki evin penceresi önündeki saksıları indirdikten sonra o daracık korkuluktan çıkarak dışarı kaçmak. oyundan dönüşte evin zilini çalıp "aa sen nasıl çıktın evden" diyen aile üyesini "anahtarı sakladığın yeri buldum" diye keklemek. tabi en nihayetinde birkaç kaçıştan sonra yan komşu tarafından yakalanıp kaçılan pencereden zorla içeri sokulmak ve o utanç anı. çocukluğunu herşeyiyle özlüyor insan.
