bilincini kaybetmiş, vurdum duymaz bir neslin içinden sıyrılan, aklı selim, yürekli bir bireydir. Bir pazar günü karşılaştım böyle bir gençle, 11-12 yaşlarındaydı. parkta arkadaşımı bekliyorum, delikanlı yanıma yaklaştı. Böyle efendi görünümlü, üstünden başından anlaşılacağı üzeri maddi durumu pek iyi olmayan biriydi, elinde bir poşeti vardı. ''abi'' dedi. ''abi saatin var mı?'', öğlen bir buçuk sıralarıydı. Saati söylediğimde ''tüh'' dedi, ''kaçırdım, minibüsü''. nereye gidiyosun? dedim. '' ben buraya kitap almaya geldim abi'' dedi. geldiği mesafe ise yaklaşık 20 dakikalık mesafe. hadi canım dedim, ne aldın bakalım?. ''100 temel eser'' dedi çocuk. Hocanız ödev mi verdi? dedim. ''hayır'' dedi, ''bu çok önemli bir kitap, bunu okumam lazım''. Aferin dedim, delikanlıya. dilim döndüğünce de öğütler verdim. Hatçlığını biriktirmiş, harçlığını biriktirip kitap almaya gelmiş, hem de 20 dakika uzaklıktaki bir yere. Gözlerim doldu, çünkü o hırsı gördüm çocukta. Bir an önce evine gidip kitabı okumaya başlayacaktı. Gözlerim doldu, başını okşadım. Sen dedim, sen büyük adam ol emi. allah yolunu açık etsin. Böyle yiğit, yürekli, bilgiye aç çocuk görmedim uzun zamandır. Hele ki onun yaşlarında. ve lanet ettim yeni yetişen/yetiştirilen nesile, böyle çocuklar gördükçe. Sen büyü, büyük adam ol emi çocuk.
Not: bu ülkenin ona nasıl miras bırakıldığına hala aklı tam ermesede, atatürk' ün istediği genç olarak yoluna devam edecek. işte bu gençtir, kendini bilmezlerden sıyrılan, çürüklerle sağlamları görmemizi sağlayan. aklı erenlerin bile futursuzca arkasından konuştuğu atatürk' ün bıraktığı en büyük mirastır işte bu. Bunu anlayabilmek için zeki olmaya gerek yok. yazı uzadakça, üslubum bozulmaya başlayacak. son olarak aferin genç farkında olmadan büyük dersler verdin.
