günaydın dersin, mal mal bakar suratına. çoğunluğu ise, o "günaydın" kelimesine tepkisiz kalmaktansa kaçmayı yeğler. arkasını döner, işi olmasa da bir şeyle uğraşıyormuş gibi yapar ya da birden amaçsızca ters yöne yürümeye başlar.
bir de her kapı eşiğinde durup günaydın demek için bir insan arayanlar vardır. ama aradığı insan, kapsama alanı dışında olduğu için bulamazlar. ama sadece bir günaydın ile gülümseyip, günün geri kalanını ufak tebessümle devam ettirmektir. çünkü günün uzunca bir süresini beraber geçiren insanlar birbirinden uzak olmamalı. çünkü "biz bir aileyiz" yalanı, yalan olarak devam etmemeli. nafiledir.
evet bu insanlar yüzünden her sabah başını önüne eğip masasınıza oturur, bir kaç dakika düşünürsünüz; acaba ben ne yaptım diye, bulamazsınız. sebep bazen siz değilsinizdir, düzendir.
