hakkaten birini bekliyorsan güzel bir şeydir bence. çok yakınını kaybediyorsun, onu bile unutuyorsun sonuçta. eğer hakkaten "birini" bekliyorsan, güzeldir be! doğru insan gelir bir gün ya da en azından yarın için bir nedenin olur.
ama sen ortalıkta devamlı "gelmeyecek birini bekliyorum" diye dolanırken aslında hiç kimseyi beklemiyorsan, bak o kötü işte çocuk. yalnızlığa alışan kimseyi sevemeyen bir insan kadar aciz bir şey yok galiba buralarda.
yazarın kişisel notu ki o nasıl bir yazarsa iki paragrafta sunay akının 28. sınıf bir taklidi olmuş: eğreti oldu lan biraz yazdıklarım. anladın işte, hayatında birine yer varsa, mutlaka olur ya gerisi hikaye hacım. fakat sunay akının bir oyuncak müzesi vardı, ya ya!
