ölüm, yaşamanın karşıtı değil, yaşama karşı varolan ve aslında beraber olduğumuz bir olgudur. bir canlı dünyaya gelirken ölümü göze alarak gelir; tıpkı bir aşkta ayrılığı göze almak gibi. ama yaşarken ölümü düşünmeyiz, korkmayız ölümden; çünkü er ya da geç gelecektir. tüm bu imgelemlerin dışında sonsuz şeylerin varlığı ölümü anlamsız kılar. çünkü ölüm, birşeyin yokolması değil dönüşmesidir. "varolandan gelen her varlık dönüşecektir." ölüm, bu dönüşümün bir adımıdır.
onca didişmenin onca savaşın gereksiz olduğunun; herşeyin bir pamuk ipliğine bağlı olduğunun gerçekleridir.
