-'insanlık öldü' bilinciyle öyle doldururuz ki, yapılmayacak iyilik, verilmeyecek destek ile kendimizi zor durumda bırakırız.
-bu, birazda 'mazlumun yanında olma'ya çabalamamızdandır.
-bu arada zoru sever, zoru isteriz. mesela; futbolda hangi avrupa kupası maçında 119. dakkada gol yiyip 121* de gol atılmıştır, sorarım.
- bu ve benzeri şeylerde 'süpriz' yapmak az millete mahsusdur. kurtuluş savaşı, hele ki çanakkale savaşı bu tip örnekler için paha biçilemez. gerçi, bambaşka değerler vardır bu tip kahramanlıklar için belki ama, olsun yinede bizimdir, bize özgüdür.
-memleketin bir yanı sanayileşirken,-hani o kentli dediğimiz- bir yanımız topraktadır kökleri -hani o kırsal dediğimiz- ve işte bu yorar bizi... yanlış anlamayın, yorulan millet değil, bizzat bireylerdir. mesela; benim babam bizim ksabada durur, ben ne anlatsam istanbul'dan o yana, yorulurum. ve elbet o da yorulur. ben gece 11 de arayınca ,'uyandırdın' diye kızar, o pazar gününün 'pazar sabahı' olduğunu unutur, yoruldaşırız karşılıklı.
-kredi kartı ile taşınmamız; bizim, bankalarda çalışmadan sahip olduğumuz paraların ortaya çıkmasına sebep olduğunu sanmışızdır (!). bir nesil bunu pahalı ödemiştir, belki hala 'ödemektedir'.
-4 yanlışın 1 doğruyu götürdüğü bir sınav sistemine bağışıklık kazanmışızdır... ilk okul..ortaokul... lise.. hepsinde daire içlerini en iyi biz doldururuz... öss, kpss, ales, tus, dgs, kpds vs... vs...
-çocuklarımıza kendi hayallerimizi yükleriz. doktor olmak, mühendis, öğretmen, asker, memur ve ya mimar olmak bizim hayalimizdir. lakin, çocuklarımıza devrederiz genelde; hani, kırsalda gerçekleştirmekte zorlandığımız bu hayalleri.
-az parayla çok iş yapmakta, iyi yaptığımız işlerdendir. işte bu sebeple, 'ucuz etin yahnisi' lafını cebimizde gezdiririz.
-uzman biri ile fikir alış verişinde, altta kalmamak adına çabalarız. örneğin; mimar değilsinizdir, ama en iyi evi siz çize bilirsiniz(!).
-ama annelerimiz, babalarımız en iyi öğüt verenlerimizdir (buna genelde minettar olmalıyız).
...
