küfürün kendisi çok yarıcı diye iddia edemem ama edildiği an ve söyleniş biçimi gerçekten 10 numara idi. o yüzden müsadenizle ayrıntılı tarif edicem..
eski foça, izmir. evde, banyoda bir elektrik sorunu vardır. elektrikçi, telefonda 2 defa söz vermiş olmasına rağmen gelmemiştir. babanın talimatıyla elektrikçi dükkandan alınıp eve getirilmek üzere sefere çıkılır. görevin ilk kısmı gerçekleştirilmiş, hal ve hareketlerinden biraz aksi ve agresif olduğu belli olan usta dükkandan çıkmaya razı edilmiş, eve doğru yola çıkılmıştır.
dar bir sokağın kaldırımında ilerlenirken, sağ tarafını bakkala ait yan yana duran iki dondurma dolabının, sol tarafını ise o an orda ne işi olduğunu çözemediğim yastıkları alınmış üçlü koltuğun işgal ettiği dolayısıyla sadece tek bir kişinin geçebileceği kadar bir aralık kalmış olan 3-4 metrelik bir dar boğaza gelinir. bizden sadece 1 saniye farkla karşı taraftan dar boğaza girmiş, 15-16 yaşlarında, saçında turuncu meç olan, kulaklıkla muzik dinleyen, asi görünümlü genç, bizim onun geçmesini beklediğimizi görmesine rağmen,yavaş, aşırı rahat bir tavırla, tünelciği geçer. tam yanımızdan geçerken, sinirli elektrikçi abi beni koparan olaya imzasını atar. kendisine yakın olan kulaklığı, gencin kulağından çekip çıkartarak şu tarihi küfürü savurur;
küfürü yiyen deliganlu ufak bir şaşkınlık anı yaşar ama herhangibir tepki göstermez, cevap vermez. iki grup hiç bir şey olmamış gibi ayrı yönlerde yollarına devam eder.
olay daha sonra babaya naklediğinde alınan tepki de, neşeye neşe katar;
- ben de onun esnaflık anlayışını sikeyim. herif gelsin işini yapsın diye telefon etmek yetmiyo, bi de elçi gönderiyoruz ayağına. sadrazamın elektrikçisi sanki pezevenk...
