"tekrar seveceksin" deseler, inanmazdım. beni yıllarca inciten birinden sonra aşka hazır değildim. kimseye ısınamamıştım. bir arkadaşım vardı dertleştiğim, çok ısındığım, çok sevdiğim, onu bu kadar çok sevmeme akıl, sır erdiremediğim biri. tanışıklığımız da eski değildi ama onu inanılmaz seviyordum.
farklı bir sevgiydi bu. bu sevginin adını koymaktan kaçındım hep. ona aşık olmuş olabileceğim aklıma geldikçe, bu düşünceyi kafamdan uzaklaştırıyordum. sonunda kendime itiraf ettim. ona aşıktım. sonra lafı geveleye geveleye ona da itiraf ettim. sonu olmayan bir aşk. ikimiz de evli değiliz ama sonumuz yok. telafisi mümkün olmayan uçurumlar var aramızda.
ama ne olursa olsun, razıyım. ben ömrümde hiç kimsede bu kadar huzur bulmadım. hiç kimseye, ona güvendiğim kadar güvenmedim. hiç kimsenin yolunu bu kadar gözlemedim. ah be sözlük, ben hiç kimseyi bu kadar çok sevmedim. o benim canım. uykularımı bile unutturan biriciğim. ama ben onunla mutlu sonu asla yaşayamayacağım.
