okul hayatıma başlamama sayılı günler vardı. son günleri mümkün olduğunca çok futbol oynayarak geçirmeye çalışıyodum. o gün ver-kaçı öğrenmiştim ve sabah seansı boyunca kuzenle büyük bi zevkle rakiplerimize uyguluyoduk. öğle olunca salçalı ekmek zamanı gelmişti ve eve gittim.
annem salçalı ekmeğimi hazırlarken ben de üst baş değiştiriyim dedim. meryem teyzenin inekleri top oynadığımız alandan geçerken iz bırakmadan geçmiyolardı; şortum pislenmişti. nerden bulduysam kısa pantolon giyiyim dedim. hem cepleri de vardı tanjulu rıdvanlı futbolcu kartlarını güvenle taşıyabiliyodum. hala bünyemde taşıdığım "die for freedom" felsesefemin o yaştaki yorumu iç çamaşır ve çorap giymemekten ibaretti. bacaklarımdan geçirdim pantolonu, annem seslendi salçalı ekmeğim hazırdı. seri hareketle fermuarı çektim. perde kapandı.
lokal bi uyuşturucu verdiler. hemşire abla'nın elleri çok yumuşaktı. pipime çok iyi davrandı. tereyağından kıl çeker gibi halletti problemi. bugün eğer sağlıklı bi ruh haline sahipsem bunu o hemşire ablanın yumuşak ellerine ve güleryüzüne borçluyum. keşke kendisiyle görüşme ellerini öpme fırsatım olsa. ne iyi olurdu.
