namus, dışarı çıkacakken yine bakacaklar korkusuyla başı öne eğip etrafına bakmadan sert bir tavır takınıp yürümektir.
namus, erkek arkadaşının elini tuttuğunda dahi biraz utanıp biraz sıkılıp, ona rahatsız olduğu konuları dile getirmektir.
namus, dış baskıdan kurtulup iç baskıyı yok edip dimdik ayaklarının üzerinde durabilmektir.
namus, ailenin küçükken öğrettiği her şeyi dikkate almaktır.
namus, aileyi düşünüp onlara tek bir laf getirmemeye çalışmaktır.
sonra namus, ne abisinin ne kardeşinin ne de varsa erkek, kız arkadaşını onların yerine koyup ona göre tedbir almaktır.
ve namus herkesi kendi yerine koymaktır.
namus, hayır demeyi bilmektir.
erkekse kişi kız kardeşini, kuzenini, kardeş saydığı insanı düşünerek bayanlara yaklaşmalıdır.
namus, herşeyden kendini soyutlayıp gerçek dünyaya, bulunduğu semte, ile ilçeye dönüp aynada kendine bakmaktır.
gibi, vs, diğer.
bunların hepsi akıldadır. akılda biter.
lanet olası bekaretse, öpüşmek, yüzeysel sürtünmekle ilişkilendirilemez.
korunmalı, kaybettiğinde ise yine varmış gibi durmalı. nasıl olsa artık yok diye kendini salmamalı. baş örtü bekaretin simgesi değildir.yitip gitmemeli. akılda da hala var olmalı.
yahu örnek verirsek, okuduğum şehirde kim kime dum duma. çarşaflı el ele tutuşur, çarşaflı hatta tarikatçı ailenin kızı evli adama kaçar sonra geri gelir. ardından balkondan yalın ayak atlar, azgınlar gibi. tabi şahsımın saçları sarı diye gözler bana çevrilir. al bunun kafasına indirme çantayı. ama konuşamazsın, anlatmaya çalıştığında sana mı baktım, şamarlarım der bu öküzler.
kıyaslanmamalı, çağdaşlık, radikal islamcılık falan hikaye. insan insan olsun yeter ki.
